De winkelbel ging, en een paartje kwam binnen.
Nu eens geen vriendinnen, schoonzussen of moeders mee, maar je as echtgenoot op bruidsjurkenjacht.
Weer eens wat anders, maar niet echt ongewoon.
Het was rustig op dat moment, op donderdagavond rond 6 uur was het nooit druk, de afspraken stonden van 19.00 tot 21.00 en de drukte moest nog komen.
De koffie werd ingeschonken en nam het stel eens goed in me op.
De bruid in kwestie was wat opzichtig gekleed, erg hoge hakken een tijgerblousje met een col en een erg kort leren rokje met gouden schoenen.
Het haar wel erg hoog opgetast.
En wat een grote handen……
De bruidegom, een forse vent in een krijtstreeppak, wat hem totaal niet stond, omdat hij wat boersig van type was, begon me uit te leggen wat de bedoeling was.
Een niet al te grote bruiloft, met zo’n honderd genodigden, een maaltijd en een DJ.
Graag zag hij iets korts, want ze had zulke mooie benen!
Een sleep met een sluier, jazeker, dat zag hij graag. De bruid mompelde wat mee, maar wat zij nou expliciet wou daar was ik nog niet achter. Enfin, meestal in de paskamer staand, een praatje makend in de beslotenheid van het pashok…. Daar zou het wel lukken en daar kwamen we wel achter.
Ik hing wat klaar op een rek en vertelde over de mogelijkheden: Een korte strakke jurk, met een losse pikante sleep met een prachtig bewerkte ceintuur.
Een strakke japon met col en uitdagende diepe rug, een flink split op het linkerbeen en een lange sleep.
Een tikje over the hill, maar ik schatte in dat dit wel geapprecieerd werd.
De bruid stond niet te springen om naar de paskamer te lopen, met wat verlegen neergeslagen oogleden dribbelde ze naar de paskamer waar we al druk waren met de voorbereidingen: De kousen en het torselet, welke maat ik snel moest schatten, zo ook de maat van de schoenen.
42 schoenen ( niet niks!) En een 85 B torselet. De dame had wel een goeie taille zo te zien.
Verlegen met een zacht stemmetje vroeg ze of ik haar wilde helpen.
Omdat ik wat ouder ben gaat dat soms wat makkelijker en ik joeg mijn assistente weg:
“Kom maar meisje, even die nylons aan en de schoenen. Ik help je met het torselet….”
Weifelend stond ze in een kort broekje type knickers, en een nogal massieve BH.
Moet dat nou… vroeg ze.
Jazeker meid. Zeker voor die jurk met de lage rug. Dat gaat nooit met zo’n hoge BH met maagband, Dat zie je vreselijk. Welke jurk vind je het leukst vervolgde ik opgewekt. Want ik begon al te vermoeden hoe het zat..
De bruid was een man.
Moest ik het negeren en vrolijk doorgaan: Wat te doen?
Met een uitgestreken gezicht haakte ik de Bh los, ving handig de kipfiletjes op die eruit vielen en ging voor de lange strakke jurk met split.
Negeerde het haar wat boven het broekje uitkrulde en trok het diep uitgesneden torselet bij HEM aan.
Toen met enige omzichtigheid de jurk en schoenen, de bloemen in het haar en de proefsluier voor bruiden die zoiets graag willen zien in het echt,en werkte het geheel bij met een mooie ketting en Mevrouw was klaar.
Ik hoopte dat de overvloedige make-up geen definitieve sporen op de japon zou achterlaten…
Gooide het gordijn open waarop de as bruid naar buiten schreed.
Het moet gezegd worden: Op hakken lopen kon hij goed!
De bruidegom barstte in snikken uit, en ondertussen waren er klanten binnen gekomen die vol verbazing naar de mannen staarden.
Mij aan keken met een blik: Van heb ik het goed?? Waarop ik een minuscuul klein knikje gaf.
De jurk moest zwaar vermaakt.
Zij hebben de eerste gekocht, zo onder de indruk waren ze!
We hadden er een reuze karwei aan, maar het resultaat mocht er zijn. We zijn als vrienden uit elkaar gegaan: Ik werd telkens bedankt voor mijn inlevingsvermogen en ik werd later verrast met een foto.
Ze waren echt getrouwd!
Althans, daar leek het op. Want was er veel schone schijn geweest.