Ik trouw in het zwart

Het verhaal van Helena en Marinus, een bijzonder verhaal, een persoonlijk verhaal.

Helena:

Ik leerde hem kennen in de kerk.

Ik was ingeloot voor mijn studie medicijnen in Utrecht, en daar was ik heel blij mee.

Van jongs af aan was dat iets wat ik dolgraag wilde.

Mijn leven verliep in een bepaald opzicht wel apart: Ik was een schipperskind, en had fijne ouders, die, alhoewel ze streng gereformeerd waren en grote wijsheid bezaten, mij heel vrij lieten. Ik leerde veel van mijn moeder: we waren altijd onderweg want het schip voer het grootste deel van het jaar en ik studeerde pas later op een internaat, waar ik intern, heel zelfstandig, mijn leven inrichtte en veel steun ontving van mijn ouders. Mijn zusje, ook laatst getrouwd, leeft net zoals als ik en mijn ouders, en de gemeente waartoe we behoren, volgens streng religieuze regels.

Mijn geloof is de pijler van mijn bestaan.

Ik ben niet een type wat spontaan reageert, ik richt alles overwogen in en heb een fantastische band met mijn ouders.

Ik woonde op kamers in Utrecht, en werkte erbij om mijn studie te bekostigen, net als Marinus.

Hij studeerde rechten.

Ik ontmoette hem zoals gezegd een aantal malen in de kerk, en hij bleek iemand met wie ik erg goed kon praten, hij heeft een open blik, blauwe ogen, en vertelde niet zoveel van zichzelf, maar ging ondanks zijn geslotenheid graag discussies aan en dat beviel me wel.

Ik kan niet zeggen dat ik verliefd toen op hem was…. Hij wel.. hij was het al in de kerk.

Maar dat hoorde ik pas na een jaar!

Vrij snel ging hij naar Zeeland voor zijn werk, en ik naar Suriname. Dat is voor een jong paar niet echt gemakkelijk, alhoewel ik nog steeds niet echt verliefd was… wel reuze geïnteresseerd in hem en gevangen door zijn intellect en de gesprekken die we samen hadden. We e-mailden veel en ook de telefoonrekening liep reuze op.

Toen ik weer in Nederland was zaten we vaak tot half twee ’s nachts te bellen: We hadden elkaar zoveel te zeggen en de tijd was steeds te kort. Toch hadden we nog steeds geen relatie, ik raakte wel steeds meer gebiologeerd door hem, en heel langzaam is er bij mij die liefde gegroeid.

Ik wist wel: Ik trouw met hem… maar ik liet het langzaam groeien, daar ben ik misschien niet zo spontaan in maar heel overwogen. Ik wilde aftasten hoe hij was en hoe hij dacht.. ik vind het belangrijk dat ik zijn gedachten begrijp, en dat deze stroken met mijn levensopvatting. Het is een bedachtzame keuze geweest en de liefde die ik nu voel is heel diep en zeker.

Die streng gereformeerde achtergrond, het schipperskind zijn, wat toch heel vrij is opgevoed, kon zich goed vinden met de intelligente humor en de uitdagingen die Marinus mij stelde.

Hij is erg intelligent en een weldaad voor mijn geest. Hij heeft humor en ik verheug me op de dagen die komen gaan.

Hij is nu al drie en een half jaar mijn maatje, soms wel lastig want hij woont in Zeeland en het is een weekendrelatie.

We bellen wel drie keer per dag en het verveelt nog steeds niet.

Ook als we getrouwd zijn gaan we het langzaam voorbereiden om samen te wonen. Ik ben zo’n vrije vogel, ik weet niet of plotsklaps zo’n goed idee is, dus voorlopig laten we het zo: Marinus op een kamer in Zeeland en ik in Utrecht.

Marinus is de oudste en zijn moeder vindt dat maar niks zo… maar we maken onze eigen keuzes.

Zo kies ik bewust voor het trouwen in het zwart.

Het past bij onze streng religieuze regels, maar ook mijn zusje trouwde in het zwart. Ik vond het mooi en stemmig.

Ik heb een aantal winkels gebeld om mijn wensen kenbaar te maken maar er werd slecht geluisterd …. Ik vond deze winkel, (Nanni Bruidsstudio) bijzonder omdat er de tijd voor mij genomen werd, ook aan de telefoon, en er echt het gevoel ontstond dat ik welkom was en we wel 20 minuten een heel leuk gesprek hadden en er telefonisch al zo’n aandacht vanuit ging.

Men speelde heel creatief op mijn wensen in en het resultaat is een prachtige en heel eenvoudige maar toch spannende japon geworden die ik later ook nog graag zal dragen.

Ik draag er een hoedje bij en mooie Italiaanse schoenen van een prachtig materiaal, met lange zwarte handschoenen.

Hoeden verplicht!

Met het organiseren van de trouwdag ben ik wel anderhalf jaar bezig geweest.
Ik wou wat anders dan anders, in een besloten gezelschap van goede lieve vrienden en mensen die ik liefheb, en die ons waarderen, het jawoord geven aan de man die ik liefheb en voor God dit verbond bezegelen.

We hebben voor de hele dag een landhuis in Rijswijk gehuurd, en het begint al vroeg: al om half elf!

We nemen informele foto’s en we hebben daar een leuke fotograaf voor gevonden, leuke mensen uit Zuid Afrika, ik heb daar stage gelopen, en die gaan de hele dag mee.

De foto’s worden in Sepia gemaakt, wat ik prachtig vind, in een digitaal albumvorm.

We trouwen in een oud stadhuis uit 1300 en daarna wordt het kerkelijk huwelijk bezegeld door de predikant die mij al sinds mijn kindsjaren kent en Marinus ook goed kent( Mijn predikant verhuisde naar Zeeland! Wat een toeval!) Hij is voor mij een heel belangrijke man!

De huwelijksreis wordt waarschijnlijk naar Scandinavië gepland: luxe is wel mooi, maar voor ons hoeft het niet…. Basic is ook leuk, bv. Een huisje in de bergen… Als we maar bij elkaar zijn.

Dit bericht is geplaatst in Bruiden. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

De volgende HTML tags en attributen zijn toegestaan: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>