Uit het atelier geknipt.
In de loop der jaren blijven er heel wat restjes over van al die prachtige stoffen die we verwerken.
Te mooi om weg te doen, en we bewaren ze op soort en kleur.
Er staan stapels dozen met opschriften, zakken met labels en kasten vol met
“De grote restjes”
Nu we het plan hebben opgevat om te vertrekken uit de Rijnstraat in Amsterdam, en naar het midden van het land te verhuizen gezien onze klanten die werkelijk overal vandaan komen, zochten we een goede bestemming voor al deze lappen.
Uiteraard eerst de knutseldames gebeld die regelmatig langskomen voor mooie restjes en daar kerstkaarten en poppenkleren van maken. Maar toch..
De wat grotere lappen bleven over. Te zonde om weg te geven.
Je kunt de nieuw te maken japonnen er prachtig mee voeren. Dat kan. Maar voeren met jacquards en kanten voert toch wat te ver.
Zoals ik al schreef hebben we een prachtige collectie gemaakt met resten gegarneerd zodat een unica ontstond, maar ook ingeverfd en verwerkt in onze “korsetjes die naadloos op het lichaam worden gemaakt als het ultieme couture kunststukje…
Maar toch….
Er ligt nog veel.
De prachtigste stoffen in de mooiste kleuren!
Kleine zijde jasjes, gevoerde ruime rokken en doorgestikte lijfjes.
Nu snap ik het folkloristische gebeuren:
Zuinigheid met vlijt. Van zuinige huisvrouwen die al quiltend mooie dekens en spreien maken en hun kunstzinnig gevoel gebruiken en veel tijd besteden aan het uitzoeken van al die kleuren en stoffen, die iets maken wat langzamerhand uniek is geworden in deze tijd maar toch zo hogelijk gewaardeerd wordt: Eenzame kunststukken waar de liefde voor het vak van af te lezen valt.
Niet voor niets omringen we ons met antiek en duurzame gebruiksgoederen. Wordt de “Barok” weer hogelijk gewaardeerd en in een moderne setting gebruikt.
Dwars van de massa worden we. Veel individualistischer dan vroeger. Maar ook zoveel fijner om iets voor mensen te creëren.
Het opent ook mogelijkheden wanneer iemand bij ons komt en graag de jurk van oma wil dragen of van een dierbare vriendin.
Het komt zelfs meer voor dan je denkt.
Nou zijn we wel een beetje apart… bij ons kan ( bijna) alles. En we vinden het heerlijk om een jurk op te “fluffen”.
Bv. Een crêpe jurkje, te saai van eenvoud, zonder enig drama, enthousiasme en te simpel voor woorden.
Wat doen we daar mee?
Een mooie heupceintuur maken van die mooie geborduurde zijde, we hangen er linten en kantjes aan en maken er een ringkussentje bij en bewerken de schoenen met dezelfde zijde.
Een mooi jasje erop ( Wat zijn die jurken bloot tegenwoordig! Is er dan niemand meer die het koud heeft?) en een leuke knoopjessluiting. Heeft die man van haar straks nog een hele klus om haar eruit te krijgen.
Ja, lieve bruiden. Wij vinden dat allemaal geen probleem.
Als het maar mooi is en fantasierijk en vooral persoonblijk, dan maak ik iedereen blij: De coupeuses zijn mensen die graag elke dag een nieuwe uitdaging aanwillen. En de Bruiden:
Die willen mooi zijn, vooral zichzelf zijn, in de japon die ze het liefste hebben. En dat kan ook die van oma zijn.
Nanni