Zoals je misschien wel weet maken we van alles mee hier in ons atelier.
Bij ons worden jurken speciaal ontworpen en gemaakt, maar ook wordt er aangepast aan de maat bij confectiemodellen en eenvoudige japonnen mooi opgewerkt met bloemen of kant.
Onlangs was er een prachtige japon naar beneden gekomen die een halve maat moest worden ingenomen. De bruid had een heel smalle taille en daar moesten extra coupes worden gemaakt.
De stof van een zuiver zijden Satin du Chesse is heel kwetsbaar, en daar was deze japon van gemaakt.
Bij de tweede pasbeurt werd de bruid van het lange staan ineens niet zo lekker.
De wijde rok met sleep, wel 10 meter wijd, moest helemaal afgespeld worden en terplaatste ingeregen om te voorkomen dat de spelden in de tere stof haakjes zouden veroorzaken.
Zulke japonnen worden letterlijk met handschoentjes aangepakt omdat een klein hard velletje aan je vingers al schade kan veroorzaken.
De bruid strompelde door ons ondersteund naar een stoel en viel in de stoel flauw en zakte opzij en langzaam naar de grond.
Ze was spierwit en transpireerde hevig.
Over haar hoofd keken wij elkaar wanhopig aan. Tuurlijk was het erg dat je klant zich beroerd voelde…. Maar werden ook eigenlijk niet zo lekker bij de gedachte wat er nu gebeurde bij die kwetsbare japon. De transpiratie stond in haar nek en vermoedelijk ook in de oksels.
Na een beetje wapperen, een koud doekje op het voorhoofd, een glaasje water, en wat praten, zag je eindelijk weer wat kleur terugkomen.
Ze wou onmiddellijk naar huis en schoonmama, die tijdens de hele scène op de achtergrond was gebleven, zou de as. bruid naar huis brengen.
De auto van de bruid zou vanavond wel opgehaald worden door zoonlief, en hier waren de sleutels.
Zo liepen wij, omdat we wisten dat de parkeerkosten van slechts een dubbeltje per uur, steeds om het uur naar de parkeerautomaat en vervolgens naar haar auto om het bonnetje erin te leggen.
Wat overigens niet eenvoudig was geweest. Na zo’n 20 auto’s getracht te hebben met de afstandsbediening wisten we pas welke de goede was.
Tegen sluitingstijd hadden we nog steeds niets gehoord.
Inmiddels had onze coupeuse de schade op genomen en die viel erg tegen.
Er waren kringen onder de armen in de voering en de hals was erg vochtig en we waren bang dat de volgende ochtend daar de gevolgen van te zien zouden zijn.
Nee, vrolijk waren we niet, en ook erg bezorgd.
Op onze informerende telefoontjes werd niet opgenomen…. Straks lag de bruid in het ziekenhuis!
Ietwat bezorgd door het hele gebeuren en ook slecht geslapen, deed ik de volgende ochtend de deur open van onze studio. De auto van de bruid zag ik niet meer.
Daar was ik heel verwonderd over want de sleutels van de auto lagen nog net zo op mijn bureau als waar ik ze de vorige avond had neergelegd.
Ze zouden de reservesleutel wel hebben gebruikt, dacht ik nog.
Pas in de middag werd ik gebeld.
Een opgetogen klant, vrolijk en blij: Ze had geweldig nieuws! Ze was zwanger en heel blij. Ze kwam per taxi de auto halen en of we tot 6 uur open waren.
Wat verbouwereerd zeiden we oké, prima, kom maar, gefeliciteerd, fijn voor je……
De hoorn neerleggend beseften we pas dat de auto er niet meer stond en dat wij dat haar niet gezegd hadden.
Wat nu?
Weer teruggebeld: Lieve bruid, volgens ons is de auto opgehaald, wij zien hem niet meer staan.
Je kunt hem ook niet zien zei de bruid, want hij staat om de hoek.
Het viel stil hier. We keken elkaar aan en dachten wenkbrauwoptrekkend: Hallo zeg, hoe zit dit nou weer? Nou, zei mijn coupeuse aarzelend… ik zeg niks meer hoor, ik ga kijken wat we met die jurk aanmoeten.
Even na vieren stond de bruid op de stoep om de sleutels te halen.
Wij hadden al die tijd een verkeerde auto voorzien van bonnetjes, en de hare…. Die stond om de hoek met een flinke bekeuring!
En dat lijfje van die jurk…”. Daar pas ik over 3 maanden toch niet meer in. Ik ben ruim 2 maanden zwanger dus dan ben ik vijf en een halve maand” zei de bruid monter.
Enfin… de rijgdraden hebben we uit de zoom gehaald, op de rand met de hand gezoomd en het rokdeel bij de taille zover mogelijk opgehaald om meer tailleruimte te creëren, en een nieuw lijfje erop van een tintje donkerder satijn gezet ( zelfde kleurbad was er niet meer) met mooi kant erop. Prachtig was het. Prachtig ook de uiteindelijke prijs van de japon.
“Geeft niks” zei de bruid, is niet jullie schuld toch?……
Nanni