Afgelopen jaar heb ik me op de oude voorraden stoffen gestort. En daar is veel van!
Een leven lang gek zijn op mooie lapjes, die gekocht zijn voor de pure “heb”, de liefde op het eerste gezicht, en waar ik nooit wat mee deed omdat ze niet meer te koop zijn en te mooi om te verknippen.
Die jaar na jaar met liefde weer in de kasten worden gelegd, na ze uitvoerig bij het balansen ze weer bekeken te hebben…. Wat zijn ze toch mooi… ik zuchtte erbij en legde ze weer op de stapel.
En toeval of niet, er lag een prachtige combinatie van kantjes en gobelins, van brokaat en fluweel.
Welk een rijkdom, wat een heerlijkheid. We gaan dit jaar er wat moois van maken.
Zo gezegd zo gedaan, en met veel enthousiasme en zoeken naar nog meer; bv. Mooie tasbeugeltjes, linten en randkantjes voor de wijde rokken… ontstonden een serie prachtige japonnen, die wij bij het fotograferen een naam gaven:
Onze Russische collectie!
Diep van kleuren als oude wijn en prachtig op smaak door de elegante vormen. Maar och, wat een werk! Zo vreselijk veel handwerkuurtjes zitten erin.. je moet een freak zijn en van je vak houden om dit te doen. Mijn medewerksters waren er verrukt van: heerlijk dat prachtige werk, eens niet kijken op een uurtje, en alleen maar mooi maken tot in de finesses… wat is dat toch wat vrouwen drijft…
En we hadden de foto’s net op de website gezet, of er kwam op een zaterdagmorgen een lieve oude heer binnen van rond de zestig en die was verrukt van de ontwerpen. Zijn pleegdochter, een Russische ging in Petersburg trouwen en dit… dit zou werkelijk prachtig zijn… Zo mooi, en hij hield van mooi werk want hij restaureerde schilderijen en fresco’s… ja. ja. Hij kwam telkens langs en na een keer of drie, en na veel kopjes koffie en gezelligheid stond hij in de winkel met een prachtige Russische schone, hoog op de benen, slank en blond, met hoge jukbeenderen en een duidelijk accent van iets Russisch Engels en wat Duits.
Op wat paspopjes stonden vier modellen.
“Oh lieve hemel”, riep ze, “Ik wil ze allemaal! Eentje voor de receptie, eentje voor mijn huwelijk in Petersburg, en ja, ik heb ook natuurlijk het dansfeest… Ja, ik wil ze allemaal!”
Dat werd een uitvoerige passessie die meerdere dagen duurde, Ze wilde dan weer die, of toch maar die.. “Kon deze in het room? Of goud misschien, en deze dan… die wil ik in het wit”.
We waren natuurlijk heel beperkt in onze keuzes. Er zat zelfs oud kloskant in van mijn bedovergrootmoeder en een haspel groen uitgeslagen fijn goudkant had ik er ook in verwerkt. Hoe moest je dat omtoveren naar wit?
Ik heb nuances nodig om de stoffen mooi uit te laten komen, en verschil in glans en textuur. Ik heb roomkleurig fluweel nodig en wit/goud brokaat, ik heb zilveren tasbeugeltjes nodig en Thaise zijde. Ik heb roomkleurig randen kloskant nodig en katoenen kant. Oh lieve Heer, wat heb ik veel nodig!
En dan in die kerk… die prachtige Russische Barokkerk: Daar moeten de schouders bedekt en het hoofd… Weet je daar wat op?
Ja, daar weet ik wel wat op…
Na een maand had ik de spullen bij elkaar,… maar oh, ellende, ze kon zich niks voorstellen. Raakte in de stress en vertwijfeld, en zou ze hem toch maar niet….
Gelukkig gingen we onverdroten aan het werk. Met een budget, dat wel, maar dan geen zilveren beugeltjes aan de tas, maar iets wat er op leek. Geen handgeklost kant, nou ja, dat en dit is ook mooi.
Ik schonk haar de Thaise zijde omdat ik het zo leuk vond en toen,
toen was de jurk af.
Een soort jasje van kant met lange mouwen en een ruime capuchon die tot bijna op het voorhoofd viel, rijk bewerkt en van Spaans kant, maakte het tot een adembenemend geheel.
Ze werd door ons opgemaakt en daar stond een bruid…. Wel zo mooi!.
Afgelopen zomer is ze getrouwd in Rusland met haar Russische geliefde.
Ze wonen en werken in Amsterdam.
Hun liefde voor mooie dingen is groot en ik zowel zij, hebben enorm genoten van deze heerlijke ervaring.
Veel geluk, Aljona Abouchovskaja!
Nanni