Oh, man!,
Het was echt liefde op het eerste gezicht, ik wist niet wat mij overkwam, het overrompelde me totaal en ik was verbaasd en overdonderd dat je dat zomaar kan overkomen.
Mijn Derek……., ik ontmoette hem in “De Doelen”in Rotterdam bij een concert van Mozart waar ik was met vrienden, hij zat wat verder weg met zijn ouders en ik kende hem wel van mijn kamergenote die wat “had”met de broer van Derek.
Zijn ogen bleven maar aan mij hangen, hij wilde me als maar aanraken, als gebiologeerd bleef hij kijken.
Maar hij had al een vriendin, en dat kon dus niet wat worden.
Zijn moeder, die er bij zat, die merkte het en zei tegen haar man, Derek’s vader: Dit is chemie! Het wordt Katelien, let maar op, wat ik je zeg, ik vind ’r ook leuk!
Na het concert gingen we wat eten met z’n vieren en het was steeds duidelijker dat we onweerstaanbaar waren voor elkaar, maar ik zette het uit mijn hoofd.
Al was het na een week wel duidelijk, hij maakte het uit met dat meisje, en we waren smoorverliefd….
Hij werkte bij de Shell en moest voor 4 jaar naar Aberdeen, de olieplatforms daar beheren wat “de shutdowns” betreft, dwz. de planning maken om zo’n platform stil te leggen voor de broodnodige onderhoudswerkzaamheden.
Ik ben architect en kon geen werk daar vinden. Oliewinning wordt daar afgebouwd, en in die agglomeratie is weinig tot geen ontwikkeling meer in de nieuwbouw.
We belden daar elke dag met elkaar en onze liefde groeide.
Na een jaar kwam hij al terug, hij wilde mij, hij kon niet wachten; had nooit gesproken over trouwen of wat ook, maar hij brouwde zonder dat ik het wist toch plannetjes waarvan ik pas veel later hoorde.
Zo kwam het dat wij in onze vakantie in schotland in september 2005 een wandeltocht hadden gepland door de bergen, wij stopten en hij vertelde wat hij wilde en dat was werkelijk een sprookje,
In het geheim had hij ervoor contact met mijn vader die voor zaken net naar Zuid Frankrijk was gegaan en daarom gewoon achterna vloog: Stel je voor: gewoon er achteraangaan en weet je waarom?
Om mijn hand te vragen!! Ik wist van niks en hoorde dat veel later.
Dat was een heel bijzondere ontmoeting, heel intiem zo tussen die twee mannen, werkelijk heel opmerkelijk contact, van het soort wat je nooit vergeet.
Hij had, bij een juwelenontwerpster samen pratend om zijn bedoelingen duidelijk over te brengen een aantal ontwerpen laten maken voor een prachtige ring.
Hij werkte toen off shore en alles moest per post, en na een aantal schetsen koos hij het uiteindelijke ontwerp.
Een heel bijzonder ontwerp zo merkte ik op onze wandeltocht.
De fles champagne kwam uit zijn rugzak met glazen en hij vroeg me heel romantisch……
Geweldig he?
Daar hoop je toch op als vrouw, op zo’n man, heerlijk toch!
Toen kwam die ring… zo mooi, van verstrengelde gouddraden met granaatjes zo hier en daar: een echte feeënring.
En in the middle of nowhere stond een “inn”zo’n soort herberg a la Martin Toonder waar Olivier bommel in een droefgeestig landschap een glaasje dronk voor de inwendige mens te versterken, en daar hebben we met wat knoestige Schotten een geweldig feest gebrouwen.
De schotten bleven ons rondjes geven en we zijn ladderzat naar bed gegaan.
In Schotland hebben ook verder de hele dag bedacht van ons huwelijk.
In Delft, omdat die stad zo romantisch is en zulke prachtige locaties heeft.
We willen trouwen in het oude stadhuis op de markt in Delft vanwege de pittoreske plek en de sfeer met lieve vrienden en familie zo’n 50 man totaal, heel intiem.
In de lindenhof lunchen we.
In de Lutherse kerk aan het Noordeinde geven we een klassiek concert, met muziek en liederen, voordrachten die iets voor ons speciaals hebben en tenslotte vieren we het uitbundig in Rotterdam met een lang en uitgebreid feest.
Een heel aparte ervaring had ik bij het uitzoeken van mijn japon bij Nanni.
Die zei: zeg maar niets, vertel je budget, ik ontwerp iets voor je.
En zonder dat ze iets wist van mij of Derek, ontwierp ze de perfecte sprookjesjapon bij mijn feeënring…… met prachtige kanten en tule, zware zijden jacquard in twee tinten rood: fuchsia en karmijnrood, en changeant taft in de zelfde tinten. Sprookjesachtig en stoer tegelijk, en oh wonder: bezet met granaten!!!
Kennelijk moet alles zo zijn.
15 juli ga ik trouwen,, nu ik dit vertel weet ik niet hoe alles zal zijn, de dag is al overmorgen.
De foto’s krijg je digitaal,
Waaw! Dat wordt een bijzondere dag, te gek!!
Nanni